Санадаггүйээ, огт санахгүй байна. Миний толгой дотор юу болсон юм бүү мэд. Би оройны 7 цагаас өмнөхийг огт санахгүй байна. Миний амьдралын бүтэн нэг өдөр миний санаанаас ор тас арчигдчихлаа... Хоёрхон хоногийн өмнө хийсэн зүйлээ санахгүй байна.

галзуурч байна

i need somebody, but i hate everybody!

Би яг галзуурахнээ... Хүмүүсийг үзэн ядаж байна!! Яасан гэж энгэдэг юм бэ? Тэр байхгүй болход бүх л хүн үзлийн муухай санагдаж байна. Цэцэн үг хэлж буй мэтээр өөрсдийнхөө тэнэгийг гайхуулж, хүн биш шаазан баримал шиг аашилцгаах миний олон найз нар бүгдээрээ тэнэг :(

Яасан цэцэн, бэлэн үгтэй юм. Бодож бодож ганц хүнд л ганцаардаж байна гэж хэлсэн чинь хариулт нь яасан завтай юм... Би энэ үгийг адгийн наад захын танихгүй хүний амнаас сонсож болох байсан. Гэтэл би сайн найзыхаа амнаас сонслоо. Дараагаар нь би өөр найздаа "бүх хүн чамайг ойлгохгүй байгаа мэт мэдрэмж төрөх хэцүү байдаг юм байнаа, би чамайг яагад бухимддаг байсныг ойлголоо" гэж хэлхэд
- LOL чи хэзээ ч намайг ойлгохгүй за.

Бурхан минь гэж ямар их үзэн ядалт вэ... Энэ удаад би бусад хүн надтай муухай харьцаж, муухай сэтгэгдэл төрүүлсний шалтгааныг бодож олж тэр хүнийг зөвтгөхгүй. Надад тийм алба байхгүй. Ямарваа нэгэн зүйлээс сайн талыг нь олж харах гэж оролдохгүй. Би зөвхөн ганцаардсанаараа ганцаардах болно, шаналал, бухимдлаас л сайн талыг нь гаргаж авах болно. Би бүх хүнийг үзэн ядаж байна :'((

passive day.

Өглөө эрт сэрсэн боловч буцаад унтлаа. Гадаа бүрхэг хүйтэн байна. Хүйтэн байсан учраас даархыг хүссэнгүй. Унтаад л байлаа, унтаад л байлаа... 15 цаг унтлаа. Сэрэхгүй байх юмсан гэж бодоол унтсан боловч сэрэв. Маш их ганцаардаж байна.
Бүх л хүмүүс хатуу ширүүн, ямар ч зүрх сэтгэлгүй, хөндий хүйтэн санагдаж байна. Бүх найз нар, бүх гэр бүлийн хүмүүс, бүх тэр.
Өчигдөр гэр бүлээрээ цугларав. Өнөөдөр найз нартайгаа холбогдох гэж оролдов... Хүн болгон амиа хичээсэн хүн болгон "би" - гээсээ илүү гарчиж чадахгүй юмнууд юм. Би яахуу? Би энгчихлээ, Би тэгчихлээ!! Чи яаж байна гэж хэн нь ч асуусангүй. Хэлсэн ч тоосонгүй. Урдаас бүр ямар ч мэдрэмжгүй хоосон хөндий хариулт өгч байна. Зүгээр л ханатай ярьсан чинь цуурайтаж байгаа мэт...

Домог: Ууланд ганц хүүтэй нэгэн ямаачин амьдардаг байжээ. Тэр үр хүүхэдгүй удсан учир өөрийн хүүдээ машид хайртай юмсанж. Хүүгээ төрөхөд нь нэгэн мэргэн цэцэн лам хүнд үзүүлсэн ажээ. Тэгхэд та хүүдээ хэзээ ч битгий өөрийг нь харуулаарай. Хүн амьтнаас зайдуу амьдраарай гэх захисан юм гэнэ. Тэр цагаас хойш өвгөн хүн амьтнаас зайдуу бөглүү газар амьдардаг болсон хэрэг. Цаг хугацаа өнгөрч хүү ч эрийн цээнд хүрэв. Тэр 2 дутгадах гачигдах юмгүй хэдэн ямаатайгаа сайхан амьдарч байлаа. Нэгэн өдөр хүү ямаагаа услаж явахдаа голын тогтмол тусгалд өөрийнхөө ойсон дүрсийг олж харав. Тэр өөрийгөө ямар их үзэсгэлэнтэй болхыг мэдээд өөрөөсөө нүд салгаж чадхаа байгаад тэр газартаа үхэн үхэтлээ өөрийгөө ширтэж зогссон юм гэнээ. Түүний зогсож байсан газар нь Нарцисс цэцэг ургасан юм гэдэг. Тийм ч учраас ижил хүйстэнүүд бие биендээ энэхүү цэцэгийг бэлгэлдэг, мөн өөрөө өөрийгөө хэт хайрлах байдлыг нарцисайтик гэж нэрлэдэг байна.

Ганцаардаж байна

Бүх юм хоосон оргиж байнаа... Би инээдгээрээ инээж, алхадгаараа алхаж, унтдагаараа унтаж, хийдэг байсан бүхнээ бүгдийг хийж байгаа. Муу мэдээнээс хойш 3хан л хоног өнгөрч байна. Би тэр хонгуудад 1 удаа кино үзэж, punching bag- цохисон, 1 удаа дэлгүүрээр явж шал танихгүй хүнд бэлэг авхад нь нэг найздаа тусалж тэр танихгүй хүнд бэлэглэх цэцгийг өөрийн гараар бэлдсэн.
Гэсэн хэдий ч би өдөрт өчнөөн удаа санаа алдаж чимээгүй суух үедээ нулимсаа барьж яддаж байна. Өрөөнд хамт суудаг эгч залуу хүн байж яасан их санаа алддаг юм бэ? залуу байхад санаа алдах юм цөөхөн дөө гэж хэлээд надад чимээгүй болтлоо загнуулсан. Би бараг юу гэж хэлсэнээ ч яг таг санахгүй байна.
Би залуу байхаа больсоон... 3 хоногийн дотор гучин насаар хөгширч байна.
Залуу байснаараа би буруутай болж, залуу нас миний шийтгэл болж юм болгоны хариуд "Чи залуу байна" гэдэг хариулт. Сайн ч бай муу ч бай хамаагүй...

Би сайн байхаа больсоон... Миний бие өвддөг болсон. Эмээ уухаа больсон... Нигилист байдалдаа автаад бухимдлаа дарж чадахаа байсан. Би би биш болоод баг зүүх болсоон. Бусад хүнд өрөвдөлтэй хэврэг харагдахгүйн тулд хэнд ч юу ч ярихаа байсан, гэхдээ намайг ойлгох дэмжих хүн байхгүй гэж бодож маш ихээр ганцаарддаг болсон. Өмнө байснаас хамаагүй ихээр ганцаарддаг болсон. Одоо би ганцаардалдаа дасах л хэрэгтэй. Дасчихвал ганцаардлийг тоохоо больж зожигрож эхлэх байх.

same situation, same feelings...

Муу мэдээ, Би, Бас миний блог...

Муу мэдээнүүд үргэлжилсээр, би байсаар, бас бичсээр...
Дахиаааад л.... Дахиааад л!! Хэлсээр байтал дахиад л ийм зүйл болчихлооо... Залуу нас хэзээ дуусах юм бэ? Залуу нас!!! I damn you!!!
Би тайван санаа амар, хэн нэгэнтэй хамт сэтгэл хангалуун баймаар байна...
Тэр надад үнэнээ хэлсээн, би гол нь маш сайн мэдэж байсан... Гэхдээ би бодхыг хүсээгүй. Би хэлсэн би мэдэрхийг л хүссэн. Яагаад гэвэл би залуу хүн учраас...

Залуу хүн учраас өөрийн биеэр, зүрх сэтгэлээрээ дахин дахин мэдэрч байж л ойлгох ёстой байдаг юм болхоороо тэрийгээ л хийлээ. Хүмүүс хэлхэд нь тоогоогүй. Өөрөө мэдэж байсан ч өөрийгөө тоогоогүй. Гэтэл дахиад л ...

Би залуу байсаар байгаа цагт би зовсоор л байх болно... Хамгийн аймар нь эргээд хархад энэ бүхэн жаргал шиг санагддаг гэж байгаа... Хүн зовсоор байгаад мангас болж хувирдаг хэрэг үү? Энэ бүхэн сайхан жаргалтай, дурсамжтай санагддаг болно гэхээр хүн энэнээс аймар болно гэсэн үгүү?? Би хэн болж хувирах бол??? Бусдыг гомдоох, бусдад гомдох зүгээр л инээдэм ханиаадам дээрээс нь сайхан дурсамж болж хувирана... Би хурдхан амьдраад залуухан байгаа дээрээ л үхмээр байна...

Яагаад гэхээр хүн болгоны амьдрал адилхан төгсдөг, яагад гэхээр хүн л учраас... Хүн болгон над шиг зүйлсийг туулдаг... Яагаад гэвэл хүн л учраас...
Би бичих бүрдээ ард нь олон цэг тавьдаг. Энэ нь миний сэтгэлийн гүнд байдаг "найдвар"
Тэрийг юугаар ч илэрхийлж болдоггүй боловч бүхэл зүйлд минь илхэн байдаг. Үргэлжилсэн цэгнүүд алга болж ганцхан цэг тавигдахад би залуу байхаа больно. Залуу нас итгэл найдвартай минь хамт алга болно. Харин ганцхан цэг нь тэр над дээр хэзээ ч ирээгүй боловч би тэрнийг хүлээсээр байсан тухай хэлэх болно...

Би чамайг хэзээ ч мартахгүйэээ. Түм буман зовлон, өчнөөн хэсэг хуваасан зүрхээрээ тангаргалъя.
Өмнө хүнд дурлаж байгаагүй мэт дахин дахин дурладаг миний тархи... Дахин зовохгүй гэж бодсоор зовлонгийн хаалгыг балбадаг миний тархи... Би зовохоо болиход би хөгширсөн байна... Юуг ч тоохоо больж амьдрал юу ч биш санагдах үед, тэр надад юу ч бэлдсэн миний нулимс гархаа байж, инээд ч хүрэхээ байж би амьдралыг дэндүү сайн мэддэг болж түүнээс юуг ч хүлээхээ болих үед би хөгширсөн байна... Залуу байхаа больж залуу насыг үгүйлж, залуу байхад сайхан байж дээ гэж би ярихад л би хөгширсөн байна. Цаг хүгацаа үүнд ямарч хамаагүй... Найдвар байхгүй болход л би аль хэдийн хөгширөөд бодол дотроо мянга түм алхаад, аль ч цаг хугацаа орон зайд хамаарагдахгүй би дотроо үхчихсэн байна. Залуухан бие, үрчлээ багатай тархин дотроо би өтлөөд үхчихсэн байна... Залуухан бодол, халуухан сэтгэл минь бодол дотор минь цаашаа хараад алхалж явна. Би бараг л үхчихлээ...

Муу мэдээ Х.Х

Өнөөдөр хүлээж хүлээж муу мэдээ сонслоо... Муу мэдээ надад өдрийн төгсгөлд маш хүчтэй нөлөөлөв. Би ажлаасаа гараад алхаж байхдаа гэнэт маш их уурлав. Жирийн үед тоохгүй байж чадах байсан бүх л юманд уур хүрэв. Хажууд хэтэрхий ойрхон бараг надтай наалдаад шахуу яваад байсан танихгүй хүнийг загнав. Залгаад утасаа авахгүй байсан эгчдээ бухимдлаа илэрхийлэв. Яг үнэндээ бол эгчээсээ очиж юм авах гээд явж байх замд л хамаг уур хүрчихсэн юм. Утасаа авахгүй, холбоо бариж чадахгүй... Уул нь надад маш хэрэгтэй зүйлийг авах гэж байсан боловч бухимдсанаасаа болоод авахгүй байхаар шийдэв. Уулзахгүй гэж хэлээд гэртээ харив.

Гэртээ орж ирээд хамгийн түрүүнд хувцасаа тайлаад компьютераа асаав. Асаагаад л мессенжерээ асаагаад "би ууртай байна!" гэж бичлээ. Энэ үгийг заавал хэн нэгэнд хэлэх хэрэгтэй байсан юм байлгүй. Гэтэл баахан хүмүүс яагаад? Яагаад?? Яасан ?? гээд л ороод ирсэн би бүгдээрэнлүү нь "Яаааадын!!!" гэж хашгирмаар байсан хэдий ч аль болох тайвнаар өөр сэдвээр ярилцлаа. ФУуууууууууууу О.О уртаар санаа алдав.

Тэгэж арай дээр болсоныхоо дараагаад гэрээ цэвэрлээд, хувцаснуудаа угааж нилээн сатаарлаа. Гэр орон нь цэвэрхэн байхад эмэгтэй хүн дандаа л тайван байдаг.

Би бухимдаж байгаадаа давхар бухимдаж байв, яагаад гэхээр миний сэтгэл санааны байдалд гадны хүчин зүйл 90 шахуу хувь нөлөөлөөд байна уу?? яадаг ч байсан маш хүчтэй нөлөөлж байна. Эсвэл зөвхөн тэр л надад тэгэж их нөлөөлдөг юм болвуу?
Намайг юу баяртай болгож байна? Аливаа зүйлсийг сайн сайхнаар, эерэгээр харахад тэр л нөлөөлдөг. Гэтэл одоо бухимдахад хүртэл нөлөөлж байх чинь?
Гэсэн хирнээ би түүнд огт уурлахгүй байх юм... Тэрэнд болон надад хийж чадах зүйл байхгүй байгаа болхоор л... ийм байх ёстой болсон болхоор хэнд ч биш дотроо бухимдаад байгаа байх. Ялангуяа надад хийж чадах зүйл огт алга... Эсвэл бүх зүйл надаас шалтгаална....

Яадаг ч байсан хэн нэгний хувьд сайн хүн, болж миний хувьд эсрэг дүр болоод төгсдөг үлгэр л битий болоосой!

сэтгэлээр уналт...

Чимээгүй хүлээ...
Юуг?? Яах гэж?? Юунд найдаж??
Хүлээхгүй байж чадахгүй ч гэсэн яагаад надад жоохон итгэл төрүүлж болохгүй байгаа юм бол? Хүнийг эцэс төгсгөлгүй хүлээлтэнд шаналуулж яах гэсэн юм бол? Цав цагаан хов хоосон орон зайд хичнээн хол алхахаа мэдэхгүй яваад л байх хэрэг үү? Эсвэл би тэнэг болхоороо урдаа байгаа зүйлийг олж харахгүй байна уу... Би түүнд ямар байгаагаа хэлдэг, би чамд дуртай гэх мэтээр... тэр надад хэлдэггүй. Би асуухгүй байяаа хүсвэл хэлээрэй гэхээр -"харин л дээ"

Энэ олон нууцлаг зүйлүүдээс би нэг өдөр залхвал яана аа? Би залуу байна гэдэг үгийг дахин дахин өөртөө хэлж суумааргүй л байна шүү. Сэтгэлээр унаж гутарсан үедээ би дандаа тэгэж хэлдэг. Би залуу байна, надад дахиад өчнөөн сайхан зүйлс тохиолдоно гэж. Гэхдээ би одоо энэ бүхэн бүтэлгүйгээр дуусахад тийм ч сайхан өөдрөг үзэлтэйгээ үлдэнэ гэдэгт итгэхгүй байна. Яагаад гэвэл би дахиад л хов хоосон зүйлд итгэж, өөрөөсөө илүү тэр хүнд итгэж байгаа үчраас.

... Гүэээ зүгээр л хүлэээ...
Би одоо энэ үгийг өөрөө өөртөө хэлж байна, яагаад гэхээр тэрэнгүй байна гэж өөрийгөө төсөөллөө... таалагдахгүй байна... Ядаж энгээд байж байвал дээр юм байна... энгээд л байж байяа... миний төсөөлөлд тэр дандаа энд байх болно, дэлгэцний цаана.
Бид 2 өнөөдөр яриаагаа тун таагүй дуусгасан учираас би ийм гунигтай байнаа... Тэр ер нь бол их хэрцгий хүн. Харин би их нялцгай хүн. Түүний олон үйлдэл намайг ихэд шаналуулж байсан, харин тэр алинд нь ч ач холбогдол өгч байгаагүй байх. Би түүнийг аливаа зүйлд уучлалт гуйж байхыг нь сонсоогүй. Би бол зөндөө. Тийм болхоороо л зохицодог байх. Хөндий хүн юмаа...
Би түүнийг надтай холбоотой ямар нэг зүйлд битгий шаналаасай гэж хүсдэг, түүнийг ч гэсэн миний хувьд шаналал биш байгаасай гэж хүсдэг. Яагад гэхээр өдөр тутмын амьдрал тэртээ тэргүй байнга нартай сайхан байдаггүйг би мэднэ. Тэрний хувьд ч миний хувьд ч тэр, тус тусдаа бүрхэг өдрүүд, асуудлууд зөндөө байдаг. Тэр болгонтойгоо бие биенийгээ хольж хутгахыг хүсэхгүй байна. Keep me happy...Because i'm trying to keep you happy...

Тэр дандаа маргааш гэж өдөр байна гэж хэлдэг, гэхдээ маргааш болгон би чамд байна гэсэн үг биш шүүдээ.

Эсвэл ийм болхоороо л энэ хүн надад таалагдаад байдаг юм болвуу, би шаналах дуртай хүн юм болвуу... Шаналмааргүй байна, зүгээр л инээмээр байна. Маргааш гэж өдөр надад байна, маргааш надтай юу ч тохиолдож болно. Маргааш харин би чамтай тохиолдохгүй :( муухай маргааш...
Хааяа бид 2 ойлголцож чадахгүй байх шиг санагддаг, хэлний асуудлаас болоод. Хэл сэтгэхүи хоёр салшгүй холбоотой. Би монголоор ярицаг харин тэр өөр хэлээр ярьдаг. Тэгэхдээ би илүү өрнө, тэр илүү дорно. Миний хэлж буй зүйл, далд байх тусмаа тэр ойлгохгүй, хэт ил байх тусмаа мөн адил... Яаж бүхнийг ойлгомжтой асуудалгүй байлгах вэ гэж бодож байна... бодож байна...