Ууланд авирах их хэцүү, огцом өгсүүр бол бүр их төвөгтэй. Зам удаан хорогдож, хөл хөдлөхөө болино. Ухраагаараа, хажуугаараа, мөлхөөгөөрөө элдэв төрлөөр л мацахгүй бол нэг жигд гархад их төвөгтэй санагддаг. Тэгээд болоогүй замдаа хэд хэд амарна, эргэж хараад хэр зэрэг хол явснаа харна. Санаа алдана, хөлсөө арчина, амисгаагаа дарна. Авирна, хүрэх газраа хүрсэн бол хийх зорьсноо гүйцээгээд кайф авчаад бууна.
хичээл зүтгэл, итгэл үнэмшил, үзэл бодол, байр суурь
Өнөөдрийг хүртэл бодсон бодол, хийсэн үйлдэл, хичээсэн зүтгэл, хамгаалсан байр суурь маань өнөөдөр надад байгаа юуг өгсөн бэ? ингэж бодох үе гардаг уу? Жишээлбэл, өдөржин шөнөжин ажиллаж цуглуулсан мөнгөөрөө чи юу авах вэ гэдэг шиг? Эсвэл төмс, мах, гурилаар ямар хоол хийх вэ гэдэг шиг. Юу хийх, юунд хүрэхээ мэдэхгүй л бол хийж буй бүхэн утгагүй санагдаад л ирнэ. Өдөрт хэд хэдэн удаа тийм зүйл тохиолддог. Байс хийгээд л, "би яах гэж байлаа?" гэх үе байдаг. Тиймээс юунд хүрэх гээд, юу хийгээд байгаа вэ гэдгээ л тухай бүрт нь бодож байвал ямарч байсан зорисондоо хүрнэ. Эсвэл амьдрал илүү утга учиртай болно гэж бодож сууна.
