Цаг цагаараа байна гэж байхгүй, цаг хугацаа сайн ч муу ч өөрчлөлтийг авчирдаг. Тэрийг нь хүн болгон л мэддэг. Гэсэн хэдий ч хүн өөрчлөлтөнд бэлэн биш байх үе байдаг. Хэзээ ч өмнө нь байдаг байсан зүйлс нь байхгүй болчихсон байна гэж төсөөлөөгүй л явдаг. Хүн хүртэл. Нэг л өдөр миний найз гээд дууддаг байсан хүн чи хэн бэ гэмээр болчихсон байх юм. Шудрага бус байдал өөрөө шудрага байдал гэж юу вэ гэдгийг сануулж өгдөг учраас би гомдохгүйээ. Яадаг ч байсан би тэдэн шиг биш...


Хүн ер нь аливаад хүмүүс намайг юу гэж бодох бол гэдэг мэдрэмжээ хэтрүүлэхгүйгээр өөрийхөөрөө байж чаддаг бол зүгээр юм шиг. Хүнээс санаа зовж өөрсдийгөө хэт барисаар байгаад нэг л өдөр галзууртлаа тэсэрдэг.
Би лав өөрийхөө мэдрэмжийг илэрхийлэхээс айдаггүй. Тэгээд угасаа даравч далдайна. Гоместаз сайтай хүн. Баярлуул малийгаал, ууралвал үрчийгээл, зангираал, ичвэл улайгаал...
Гэхдээ хааяа сэтгэлийн хөөрөл дарагдахаар сэтгэхүй нь ажиллаад ирэхээд тэрнээс илүү ухаалаг алхам хийж болох байснаа санана. Тэгэхдээ бол би хуурамч царай гаргаж чаддаг хүн бишээ тийм зүйлээс хол байснан дээр.